SZCZĘŚLIWA POSIADACZKA DZIEWIĘCIU SZWÓW

Tak sobie siedzimy u przyjaciół.

Wieczór. Wczesny. 

Wino w temperaturze 16 stopni gotowe do otwarcia.

W końcu jest okazja żeby świętować zakończenie remontu i ostatnie poprawki.
Dzieci (5)  bawią się w ogrodzie.

Nagle wpada młodsza siostra i prosi o plasterek dla starszej bo się zraniła.

- Jak mocno? Da radę wejść na górę?

- Nie wiem, ale chyba tak.

Nie mniej serce matki i wiara w odczucie dziecka zrobiły swoje. 

Na  dole na leżaku starsza siostra siedzi sobie spokojnie i czeka na plasterek.

- Pokaż kochanie, bo nie wiem jak duża jest rana

- Nie jest duża i nie boli tylko trochę krew leci - To akurat widać było wyraźnie :-)

No i pokazała.

Rana nie duża.

 Faktycznie, tylko dziwnie przypominająca dziurę z wszelkim dobrodziejstwem na wierzchu.

I teraz najlepsze!

Córka siedzi zdziwiona, patrzy na ranę i pyta czy się szybko zagoi.

Ależ ona powinna krzyczeć z bólu.

Na szczęście nasz przyjaciel (u którego starsza siostra wpadła na metalową szpachlę do odgarniania śniegu) jest chirurgiem :-)

Czyli mamy szczęście :-)

Na łóżku córka nie chciała się położyć. Siedziała i patrzyła na znieczulenie, przygotowanie do szycia i samo szycie.

Było kilka minut kiedy się łaskawie położyła i wtedy grała na moim telefonie w Angry Birds :-)

Dzielnie nosi swoje 9 szwów i zamiast my ją ona nas pociesza.

Młodsza siostra przeżyła to bardzo.

Był płacz i trzęsące się nogi.

Ale to z miłości i zmartwienia.

Oj przydało się to pyszne wino po powrocie ze szpitala. 

Dobrze, że nie zaczęliśmy przed :-)

To teraz liczymy dnie do ściągnięcia szwów.

Basen, balet, rolki, wf, trampolina - wszystko czeka na zdrową córcię moją dzielną.

Polala